Vroeger als kind werd ik niet gezien een eigen stem had ik niet. Ik voelde me verloren en ondergesneeuwd in het gezin. Mijn ziel trok zich terug in zijn cocon waardoor ik weinig kan herinneren van mijn jeugd. Op jonge leeftijd zorgde ik ervoor dat ik van niemand afhankelijk meer hoefde te zijn en mijn eigen leven kon bepalen. Na velen jaren van hard werken en grote innerlijke onrust stortte ik in.

Ik kwam daardoor in een financieel afhankelijke situatie terecht die mij altijd veel angst heeft ingeboezemd. Ik moest me laten onderzoeken door een psycholoog die de gemeente had ingehuurd. Wat was ik bang dat ze me niet begrepen en een stempel op me zouden plakken waar ik niet thuis hoorde. Die dag dat ik in een hokje werd geplaats was afschuwelijk. Ik heb, dus ik ben gevoel. Bij het horen van mijn diagnose raakte ik los van mijn kern en had ik mijn eigen coach nodig om weer terug te komen bij mezelf. Het liet me alleen maar kleiner en nietiger voelen. Ik werd niet gezien en behandeld als een gelijkwaardig persoon maar als een patiënt. Degene die mijn intake afnam was de eigenaresse van de praktijk maar ze had totaal geen feeling met haar beroep. Haar toon en aanpak was totaal niet geschikt om iemand in zijn kracht te zetten. Daarom besloot ik na 1 sessie de behandeling te stoppen. In totaal heb ik drie intake gesprekken van 45 minuten en 1 sessie van 30 minuten gehad. De eind rekening van deze bezoekjes bedroeg 1250 Euro.

Vertrouw op je eigen Autoriteit

Een vriend van mij is psycholoog, hij vertelde mij dat de voornaamste reden dat je een diagnose krijgt is omdat de zorgverzekering het dan kan objectiveren. Want emoties en “stoornissen” zijn niet objectief. Het is hoe iemand zich voelt. Op deze manier kan de verzekering stoornissen en behandelingen registeren. Een diagnose helpt niet veel bij aan het helpen van mensen, de diagnose is puur voor de verzekering.

Hoe mensen op een diagnose reageren is natuurlijk verschillend. Twee soorten reacties komen vaak voor wanneer mensen een diagnose krijgen.

– Erkenning , je ziet dat mensen best emotioneel worden wanneer ze een diagnose krijgen waarin ze zich herkennen. Eindelijk krijgen ze erkenning voor hun disfunctioneren al die jaren. En vallen dingen op hun plek. 

– Stigma, de tweede is wanneer diagnose stigmatiserend werkt. Patiënten worden slachtoffer van de diagnose en gedragen zich als een slachtoffer ervan. Ineens gaan ze gedragingen vertonen die past bij hun diagnose.

Psychologen worden getraind om zo snel mogelijk iemand een diagnose te kunnen geven. Vervolgens  gaan mensen zich gedragen naar hun diagnose. Dat is wat een autoriteit buiten jouw kan aanrichten, je past je helemaal aan bij wat je verteld word. Waarom zou je daar aan twijfelen, deze mensen zijn er voor opgeleid, die weten het toch? Met die insteek leg je eigen innerlijk weten en kracht in handen van een onbekende. Wat mijn kennis ziet gebeuren vind ik heel schokkend, 80% van zijn behandelde “patiënten” gaan zich gedragen naar de diagnose. Deze reactie tonen ze in het begin van de behandeling.  Slecht 20% ziet het als erkenning en doet er daadwerkelijk iets mee. Hij ziet dat binnen de therapie van 6 maanden nog 80% lekker slachtoffer aan het spelen is, binnen een jaar is dat nog 50% en uiteindelijk zal 25% zich nog altijd blijven schuilen achter de diagnose. Wat erg! Eerst geven ze een diagnose waardoor mensen zich slachtoffer gaan voelen en vervolgens worden ze betaald om hun weer uit die slachtofferschap te halen.. *Dit artikel is geen wetenschappelijk artikel maar gebaseerd op mijn ervaring en die van een therapeut.

Het gevaar van spiritueel leiders

Therapeuten en een coach hielpen mij om in contact te komen met mijn lichaam en de daar opgeslagen emoties. Naast mijn persoonlijke ontwikkeling ging ik ook door een spirituele ontwikkeling wat volgde op een intens ontwaking proces. Om die reden begon ik te luisteren naar spirituele leraren, mede om mijn eigen ervaringen beter te leren begrijpen.

Het gevaar van luisteren naar spiritueel leiders of bronnen buiten jou is dat het niet getoetst is aan jouw eigen weten. Het eigen weten van jou is geankerd op jou eigen autoriteit. Jouw eigen IK. Daar ben ik (Ellen) mee aan het stoeien. Die IK in mij mag zich verbinden met het weten, de spirituele kant. Dat is paradoxaal. Hier ben IK in overgave, dat is een moeilijk spel:  “Ik ben eigen (Ellen) en ik ben bereid mij toe te vertrouwen aan het Transcendente”. Dat is heel gek! En toch is dat wat je moet doen. Dat je beide bent. De flow is tussen die twee gebieden in.  Als je je vertrouwen aan een ander overgeeft en je luistert naar degene, is heel spannend natuurlijk. Want het gaat er toch om: “doet het mij goed”? Het gaat hier niet om de coach, therapeut, spiritueel leraar of priester maar om jou. In zekere zin zijn hun helemaal niet belangrijk, het is niet te vinden bij Jezus of Boeddha, het zit in jouw! Jij hebt die transcendente kant, en je hebt een persoonlijke kant. Boeddha of Jezus is enkel een Metafoor voor de bron. Als we in rust en overgave zijn kunnen we in contact staan met de bron van licht en liefde die veel groter is dan onze persoonlijkheid.

“Ik laat alle Autoriteiten buiten mij nu los en vertrouw voortaan op mijn eigen Autoriteit”

We komen allemaal op een punt in onze ontwikkeling dat we buitenstaande ideeën, spiritueel leiders en coaches mogen loslaten. Durf jij het aan? Of blijf je jezelf onderschikt maken en je heil zoeken bij mensen buiten je die niet in jouw voetsporen lopen? Die dus ook niet echt ervaren wat jij voelt en ervaart.  Ik had mijn intentie van dit artikel goed neergezet en besloot om een paar uur te gaan slapen. Mijn onderbewuste ging verder met mijn zojuist opgeschreven gedachtes en inzichten.

Ik droomde dat ik bij een psychiatrische instelling op een behandeltafel lag. Een van de psychologen vroeg hoe het met mij ging. Ze vond dat mijn proces te langzaam verliep waardoor ze een programma wilde starten met mij. Ik vertelde haar dat ik dat niet zag zitten en dat ik het zelf wilde doen. Mijn eigen herstel lag in mijn handen! Toen liep de psychologe weg uit de kamer. Meteen daarna werd ik diep in mijn lijf getrokken. Ik kon daardoor goed voelen dat ik lichamelijk onderdrukt werd. Alsof ik naar een oud moment in tijd en ruimte ging om mezelf vrij te vechten uit de greep van handen en armen. Ik beet om me heen en voelde me steeds meer lichamelijk bevrijd raken.

Ons innerlijk proces vraagt om totale verantwoording te nemen voor ons eigen weg, alleen dan kunnen we onszelf bevrijden van wat ons weg houd om voluit te kunnen leven vanuit ons volledige kracht! Daarmee wil ik niet zeggen dat een coach of therapeut benaderen fout is, maar het gaat erom dat je zelf de leiding houd en daarmee niet afhankelijk van de ander wordt.

Herhaal de volgende woorden als je voelt dat het nu tijd is geworden om (meer) te gaan vertrouwen op je eigen autoriteit,

“Spiritueel leiders en hulpverleners jullie mogen vertrekken! Ik ga het voortaan zelf doen. Ik ga zelf de bron van mijn pijn opzoeken. Deze dynamiek in mij die dat niet wil voelen is al eeuwen oud. Ik wil nu alles voelen. Van niet welkom naar welkom”.

Je bent er klaar voor!

Warme groet,

Ellen Worm

Deelt haar ervaringen op het gebied van (hoog) gevoeligheid & innerlijk kracht, heelwording, zelfliefde en relaties. Ze deelt ook haar ervaringen over haar tijd als model. Volg haar via Facebook, Youtube en Spotify onder haar eigen naam. Of via instagram @lightworker.eu of via haar website: www.lightworker.eu. Maurice Willems, Stem en Ziel is haar inspiratiebron.