Citaat Rutgers stichting: Uit de handreiking sekse, gender en seksuele diversiteit:

“Bij genderidentiteit gaat het over wie je bent en hoe je jezelf voelt. Dit kan vrouw, man, allebei of geen van beide zijn. Dit kan ook gedurende iemands leven veranderen. Ook kinderen kunnen voelen dat ze geen jongen of meisje zijn, maar iets van beide of geen van beide. Ze kunnen daar allerlei woorden aan geven. Mensen kunnen ook ervaren dat hun genderidentiteit niet vaststaat en in periodes anders is. Dit heeft genderfluïde. Genderstereotiep, gendernonconform en genderneutraal. Wanneer gedragingen, uiterlijk, interesses en de manier van in overeenstemming zijn met de ‘traditionele’ mannelijke of vrouwelijke set aan gendernomen, dan is dat genderstereotiep. Is dit niet het geval, dat heet dit gendernonconform.” Gaat het jou ook al duizelen bij het lezen van bovenstaande tekst? Ik bied graag een tegengeluid..

Opvoeding van kinderen is voor ouders niet voor overheidsinstellingen.

De Rutgers stichting dat zichzelf het Nederlandse kenniscentrum rondom seksualiteit noemt en van de overheid subsidie ontvangt, circa 26 miljoen euro is samen met de GGZ op scholen met basisschool kinderen aan het praten over nieuwe gender ideeën. Sinds 2012 zijn scholen verplicht om aandacht te geven aan seksualiteit en seksuele diversiteit, maar ze zijn vrij om hier zelf invulling aan te geven. Het is dit jaar voor het eerst dat de genderideologie expliciet en uitgebreid aan kinderen wordt voorgehouden.

Drie keer zoveel meiden dan alle jaren ervoor hebben zich aangemeld vanwege dat ze zich meer man voelen dan vrouw. Tegenwoordig krijgt de GGZ 775 aanmeldingen per jaar, waar in 2010 er maar 150 tot 200 aanmeldingen waren zijn er vanaf 2013 veel aanvragen binnengekomen van kinderen onder de 18 jaar die met genderproblemen kampen. Vooral sociaal media werd groot in dit jaar (Instagram) en heeft grote invloed gehad omdat bekende sterren uit de kast kwamen. Vanaf de leeftijd van vijftien jaar zijn geslacht veranderende hormonen beschikbaar. Hierdoor krijgen jongen borsten en meisjes baardgroei.

Niet laten twijfelen

Naar mijn mening moet je jonge basisschoolkinderen niet laten twijfelen over hun eigen identiteit. Als ze op een bepaald punt denken ik voel me toch meer meisje dan is het aan de ouders om met hun kind in gesprek te gaan. Wat wel goed zou zijn is dat er eens in die zoveel tijd, bijvoorbeeld 1x keer in het jaar een soort voorlichtingsavond is voor kinderen met hun ouders voor dit soort zaken. Ouders spelen momenteel in het project van de Rutger Stiching geen rol en dat is zacht uitgerukt niet slim.

Buiten school is er naar mijns inziens genoeg aandacht voor dit soort problematiek. Kinderen weten de weg waar ze informatie vandaan kunnen halen en waar ze naar toe moeten. Scholen van nu zijn heel anders dan vroeger. Het is een vertrouwlijke omgeving waar kinderen met problemen terecht kunnen, bij hun leraar of lerares kunnen ze terecht als ze bij hun ouders hun problemen niet kwijt kunnen.

Vertrouwen opbouwen

Kinderen moeten hun eigen identiteit kunnen opbouwen. Ze moeten kunnen vertrouwen van “ik heb een piemel” dus ik ben een jongen, en niet ik heb een piemel maar misschien ben ik wel een meisje. Dat moeten ze in de basis niet meekrijgen. Op die leeftijd moeten ze daar helemaal niet mee bezig zijn. Jonge kinderen zijn nog veel te maakbaar en moeten gewoon spelen, raar doen en hutten bouwen. Anders krijg je een heel klaslokaal met allemaal twijfelende kinderen. Het is toch raar als mensen zeggen: “Je ziet er misschien wel uit als een jongen of een meisje maar dat wil nog helemaal niet zo zeggen dat dat zo is.” Dan ben je niet goed bezig, dat moet je helemaal niet doen. Je moet dit bij de ouders neerleggen. Het is een deel van de opvoeding. Er zijn jongetjes die op balletles gaan en die worden gewoon mannen.

Polarisatie creëren

Ik denk dat je als ouder de helderheid van geest moet hebben dat je je kind in zijn gevoel vrij moet kunnen laten. En als hij graag met Barbiepoppen wil spelen dan laat je hem gewoon met Barbiepoppen spelen. Gewoon laten zijn wie hij is! Maar je moet ze niet aan twijfelen gaan brengen. Laat je kinderen niet indoctrineren door de Rutger Stichting of GGZ of wie dan ook die zeggen: “Je bent of je zoon is misschien een jongen maar eigenlijk zijn/is jullie/hij nog helemaal niets”. Dat is natuurlijk heel raar en dat gaat een kind ook helemaal niet begrijpen. Dan krijg je een kind dat een Barbiepop niet meer aanraakt omdat hij denkt dat hij een meisje wordt en dan krijg je pas polarisering, en nog angst ook nog. Wat je dan krijgt is als een jongen toevallig iets roze aanheeft hij dat gaat horen op het schoolplein. Hij is dan gelijk het mietje van de school. Je moet met deze genderwaanzin helemaal niet mee bezig zijn en kinderen gewoon kinderen laten zijn.

De ideeën van Rutgers kunnen kinderen in grote verwarring brengen

Kinderen denken niet op een niveau van een volwassenen en gaan dan na deze informatie van hogerhand een meisje met een blauw shirt aanzien voor een jongen. Als ze na deze gender informatie een jongen met een pop zien spelen is hij de Sjaak. Want zo denken kleine kinderen. Je maak het dus allemaal erger. Je zorgt ervoor dat kinderen gaan twijfelen en je zorgt voor angst en verwarring. Je zorgt voor rare ideeën en dat trekt je bij jezelf weg. Terwijl kinderen nu juist met de vorm bezig zijn, door hun spirit in hun lichaam te krijgen, dat is van levensbelang daarna zie je wel weer verder. Kinderen moet je gewoon kind laten zijn en als zij zelf het gevoel hebben/heeft? dat ze als jongetje zich toch meer een meisje voelt dan is het aan het kind om daarover in gesprek te gaan. Het is opvallend dat juist de Rutger Stiching erg in hokjes van typisch mannelijk en typisch vrouwelijk redeneert, terwijl dit in werkelijkheid veel genuanceerder ligt. Als overheidsinstelling moet je daarvan wegblijven. Hun taak is er pas als mensen met hen willen praten en die vervolgens zo goed mogelijk helpen. Waar gedacht wordt aan genderdysforie, blijkt overigens in ruim 70 procent van de gevallen sprake van een andere psychiatrische aandoening, vaak een autismespectrumstoornis.En dat heeft in mijns inziens te maken met de vrouwelijke en mannelijke energie die niet in balans is. Daar kom ik later op terug.

Meer dan genoeg voorlichting

Er is genoeg voorlichting op de tv,radio, internet en in tijdschriften. Je kunt op de computer alles vinden wat je wilt zoeken over de hele wereld. Een kind zou dit doen omdat we tegenwoordig allemaal toegang hebben tot deze middelen. Ze vinden heus wel een aansluitpunt waar ze verder kunnen met hun vragen. Kinderen zijn niet van de wereld los zoals vroeger. Het is nu heel makkelijk voor ze als ze echt iets zoeken. Maar ik denk niet dat je het op moet gaan dringen. Je moet kinderen niet aan twijfelen brengen zo van: “Je bent misschien geen jongetje of geen meisje, jullie zijn allemaal onzijdig geboren”.

Als je facebook afschaft en andere sociale platforms ik denk dat de samenleving dan weer heel snel normaal is. Ik denk dat daar de meeste problemen van de huidige samenleving uit voort komen. Het feit dat je constant maar bezig bent met wat anderen van je vinden of wat je van anderen vindt en dat je je niet uitgesloten wilt voelen als je wat anders bent dan de rest. Dat maakt je op jonge leeftijd onzeker waardoor je gaat twijfelen aan jezelf. De buitenwereld is niet stabiel en je zult altijd onderhevig zijn aan kritiek. Zelfacceptatie en zelfliefde ontwikkellen is het allerbelangrijkste.

Je moet vertrouwen hebben dat je kind zijn weg vindt. Zo niet dan kan kan je altijd nog iemand inschakelen als je er als gezin niet uitkomt. Want niet elke ouder heeft die communictie tools en helderheid van geest helaas. Als ouder moet je je kind stimuleren om hem gewoon te laten doen wat hij fijn vindt en hem daarbij niet te pushen. Je moet je kind zelf laten beslissen en laten rondkijken wat hij of zij graag wil onderzoeken en wat voor hobby’s of interesses hij wil heeft. Je zoon of dochter dus niet naar het voetbal willen duwen of perse dat instrument laten spelen..  

Problemen in de vrouwengevangenis en de sportwereld

Ik wil nu verder gaan op de problemen die gender veranderingen veroorzaken. Er moet naar mijn mening beter gekeken worden naar deze problematiek. Er zitten mannelijke verkrachters vast in vrouwengevangenissen. Mannen die misbruik maken van deze gendersituatie door te beweren dat ze vrouw zijn en vervolgens vrouwen verkrachten in de gevangenis. Er heeft geen geslachtverandering plaatsgevonden dus dit zou nooit mogen gebeuren mits er een geslachtsverandering heeft plaatsgevonden.

Of de problemen in de sportwereld wat nu veel in het nieuws is. In Amerika zijn er nu gigantische problemen omdat mannen zich als vrouw laten registreren, vervolgens aan een hormoonkuur gaan zodat ze aan bepaalde voorwaarden voldoen zodat ze aan vrouwensporten mogen meedoen. Vervolgens winnen de vrouwen nooit meer.

De oplossing daarvoor zou zijn dat het niet uitmaakt of iemand zich als man of vrouw of gendervrij registreert, maar neem in het paspoort op dat je een bepaalde chromosomen set hebt en hoe je je voelt, vrouw, man of geen van beide, want dan laat je sport gebaseerd op de chromosomen paar dat je hebt.

Dan krijgen we ook niet die rare toestanden bij de landsgrenzen dat je als vrouw in je paspoort staat maar je bent toch eigenlijk een man. Want dan wordt het heel raar allemaal. Je bent een man maar er staat een vrouw in het paspoort. Je wordt dan steeds opnieuw geconfronteerd met deze ellende. Als er in staat je hebt een XY chromosoom en je hebt je als vrouw geregisterd dan is dat prima.

Genderfeestje

Genderfeestjes zijn overgewaaid vanuit Amerika. Er wordt daarmee erg de indruk gewekt dat het heel belangrijk is wat het gaat worden: “Oh leuk het wordt een jongen dan wordt het vast een voetballer net zoals zijn vader.” Want zijn vader wil niets anders dan een jongen en als het dan toch geen jongen wordt maar een meisje dan is hij weken terneergeslagen. Er komt zo een grote druk te staan op het geslacht van het kind. Jongens worden bij hun vaders nog vaak naar voren geschoven net zoals in China. Een meisje stelt niets voor want daar kunnen we niet meer winnen. “Its not losing a child its losing a dream”

Vanuit spiritueel oogpunt bekeken

We bestaan allemaal uit mannelijke en vrouwelijke energie. Het is belangrijk dat beide in evenwicht zijn. Als je te veel leeft vanuit je vrouwelijke energie dan kan je moeite hebben om je ruimte in te nemen omdat je problemen ervaart om je diepe geaarde, geïncarneerde levenskracht te voelen. Anders blijf je zweven en dat kan eruit zien als autisme, je bent als kind niet meer goed aanspreekbaar maar je staart eindeloos de ruimte in zonder eene duidelijke IK identitiet. Dat is mij overkomen als kind, ik stond niet in contact met mijn lichaam. Als ik mezelf dus hiermee als voorbeeld neem als energetische, sensitieve vrouw dan is het voor mij van levensbelang om goed in contact te staan met mijn mannelijke energie, om goed vanuit mijn kern te leven en niet meegevoerd te worden door de buitenwereld. Boosheid en duidelijke grenzen stellen kan lastig zijn vooral als je jaren of levenslang onderdrukt bent als vrouw. Vrouwen worden vaak niet gelijkwaardig behandeld en dit mogen we nu weer toe-eigenen. Je hoort ook regelmatig bij homo’s die soms nog leven vanuit een slachtofferrol en denken dat ze die plek niet verdienen in de wereld omdat mensen verkeerd over hen denken. We leven nu in een tijd waar we helemaal in onze kracht en licht mogen staan en onze slachtofferrol mogen loslaten. In het leven krijgen we hiervoor de kans omdat we situaties in ons leven tegenkomen die ons vroeg of laat weer opnieuw laten voelen dat we niet meer onderdrukt willen worden en kiezen we ervoor om andere wegen te gaan bewandelen. In mijn geval zit ik in een transformatieproces om meer vanuit mijn IK-kracht en dus mannelijke energie te leven. Ik sla ik eerst altijd een beetje door. Ik ben dan bijvoorbeeld wat dominant en goed gebekt en dan komt na een tijdje de balans wel weer terug. Goed ook om je omgeving daarvan op de hoogte te brengen zodat je vrij bent om deze nieuwe balans te vinden in jezelf maar dan op een nieuw niveau.

Seksuele geaardheid

Ik was laatst bij iemand op bezoek waar zijn spirituele dochter van vijftien lange tijd dacht dat ze lesbische was. Maar ze kwam erachter in haar relatie dat ze op seksueel gebied geen lichamelijk aantrekkingskracht voelde naar haar vriendin toe. Ze voelde deze aantrekkingskracht wel bij mannen en dat deed haar twijfelen aan haar geaardheid. Misschien was ze wel biseksueel, of toch hetero. We spraken hier samen openlijk over en toen zei ze dat ze waarschijnlijk op meisjes viel omdat haar moeder niet in het leven was, waardoor ze vrouwelijke energie miste en dat compenseert ze door op meisjes te vallen want dan kreeg ze toch de liefdevolle vrouwelijke energie die ze in haar opvoeding zo miste. Ik vond deze inzichten erg knap van haar. Ik gaf haar wat tips en oefeningen mee hoe ze haar vrouwelijke energie in haarzelf ruimte kon geven door een liefdevolle moeder voor haar innerlijk kind te zijn, en ik vroeg haar of ze misschien (oudere) vrouwen kent die haar kunnen empoweren.

Reïncarnatie

Laten we ook eens kijken wat reïncarnatie voor een rol speelt in deze gender kwestie. Rond je geboorte komt je ziel in je lichaam, je bent lichaam en geest. Je ziel heeft geen gender. Je hebt voor dit leven vele andere levens geleefd als je van reïncarnatie uitgaat. Als je levenslang vrouw bent geweest en je komt in dit leven in een mannen lichaam dan moet je daarmee leren omgaan. Dat is hetzelfde wanneer je je als kind herinnert wie je in dit vorige leven was. Je lichaam en man zijn accepteren in dit grijze gebied is een uitdaging. Dan is een mooi loslaatritueel belangrijk om afscheid te nemen van je vorige bestaan waar je andere ouders had of een ander gender. Spreek hier openlijk over en kijk wat je kunt doen om vrede te vinden in dit lichaam en bestaan! Gender operaties zijn zeker niet altijd de oplossing….

Lieve groet, Ellen Worm

www.lighworker.eu